Yapışkan bantlar ilk kez 19. yüzyılın ortalarında tıbbi uygulamalar için ortaya çıktı. 1845 yılında Dr. Horace Day, kumaş şeritlerinden ve kauçuk yapışkan bantlardan bandajlar oluşturdu. Johnson and Johnson'un Band-Aid'inin ilham kaynağıydı. 1923 yılında, 3M Şirketi ilk maskeleme bantlarını formüle etti. Yapışkan bantlar, benzersiz uygulamalarına hizmet eden mevcut yapışkan bant çeşitlerini (örneğin, paketleme bandı, boyacı bandı ve elektrik bandı) gerçekleştirmek için sürekli olarak gelişti. Günümüzde yapışkan bantlar, şüphesiz ki birçok ofiste, evde, mağazada ve endüstride bulunur ve şüphesiz ki şimdiye kadar icat edilen en kullanışlı araçlardan biri haline gelir.

Yapışkan bantlar, birleştirme, maskeleme, sızdırmazlık, birleştirme, demetleme ve yüzey koruma gibi farklı işlevleri yerine getirmek için etkili ve kolayca temin edilebilir. Bu işlemler için herhangi bir makine veya özel araç gerektirmez. Yapışkanlı bantlar hafif ve depolamak için verimlidir; genellikle rulolar halinde gelir ve sadece yapıştırma ihtiyacı olduğunda açılır. Geleneksel vidalar ve cıvatalar gibi geleneksel mekanik bağlama nesnelerinin aksine, alt tabakayı delme veya delme ihtiyacını ortadan kaldırır ve böylece bir gerilim alanı oluşturur.